آشنایى با قرآن
گفتارى از حجت الاسلام قرائتى
باید قرآن را محور قرار دهیم. باید حساب کنیم که قرآن جایگاهش چیست ؟ چطور ما کتاب مخلوق ها را مباحثه مى کنیم و با عنایت مباحثه مى کنیم . همان طورى که افتخار مى کنیم استاد «کفایه » ، «رسائل » و «مکاتب » هستیم – که همه ى این کتاب ها مخلوق هستند- باید درس گفتن کتاب خالق هم افتخار باشد. این حرف اول.
اصلاً قرآن مى گوید من دنیا میشم ! « لو انزلنا هذا القرآن على جبل لرایته خاشغا متصدعا»تکه تکه مى شود یعنى چى ؟ یعنى من مواد منفجره هستم ! این که ما قرآن مى خوانیم و تکه تکه نمى شویم ، پیداست که در روح مان را بر قرآن باز نکرده ایم ؛ در حد ترتیل و تجوید مانده ایم. به ظاهر قرآن رسیده ایم – که البته آن هم خوب و لازم است – اما تدبر در قرآن هنوز جدى نشده بین ما. قرآن در بهترین شب تاریخ نازل مى شود؛ شب قدر. بر قلب بهترین آدم نازل مى شود ؛ قلب پیامبر (ص) و کتاب تحرک است . خود خداوند صفتش «قائم بالقسط»است ؛ یعنى به پا خواسته. قرآن نازل شده براى این که مردم عدالت را به پا دارند . رهبرش قائم و رستاخیزش قیامت است.همه اش بلند شدن، ایستادن و حرکت کردن است. اگر بخواهیم جامعه ى ما متحرک باشد و با نشاط، باید به قرآن رو بیاوریم.
ملاصدرا در اواخر عمرش ناله اى دارد. مى گوید : من در چند رشته تحصص یافتم؛ اما افسوس که آخر عمر به فکر قرآن افتادم. آیت الله شاهرودى هم از آیت الله شهید صدر نقل مى کرد که ایشان گفته بود: « براى حل مشکلاتمان باید برویم نزد قرآن».
بزرگ ترین آیه ى قرآن ، آیه ى حقوقى است که یک صفحه ى کامل را در برمى گیرد؛ راجع به پیمان و نوشتن قرارداد است. قرآن فقط مال نماز وروزه نیست . در قرآن کلماتى داریم که هر کدامشان یک دانشکده راه مى اندازد. الان دانشکده ى روان شناسى رنگ ها در دنیا راه افتاده است. در قرآن کریم : « لونها تسر الناظرین ؛ رنگش دل را شاد مى کند». این یک جرقه است که باید تبدیل به یک تحقیق و بعد یک جریان شود . قرآن ما را راه مى اندازد.
قرآن مثل دریاست . دریا را نگاه کنید، لذت مى برید. شنا کنید، لذت دارد. اگر غواصى کنید لذت مى برید. قرآن هم همین طور است و هرکس ملاتر است، بهره ى بیشترى از آن مى برد. بین غواص ها آن که غواص تر است، از دریا سرمایه اى استخراج مى کند که دیگران نمى توانند.
